Λογοτεχνία

Κατερίνα Παπαγεωργίου “Η κρίση”

Η κρίση

Διασταύρωση Σταδίου και Καραγιώργη Σερβίας.

Καύσωνας. Το τετράδιο του Public βεντάλια.

Τον κοίταξα απέναντι. Κατάχαμα στο πεζοδρόμιο.

Δε σήκωσε το κεφάλι. Μαλλιά ανάκατα. Τζίβα. Μόνο μαλλιά και μια χούφτα ανοιχτή.

Δυο ώρες περίμενα. Να πέσει λιγάκι η ζέστη. Δροσιστικό τσάι με λεμόνι και άρωμα περγαμόντο.

Ζει; αναρωτιέμαι.

Κόκαλο το χέρι με το μανικιούρ στο μικρό δάχτυλο. Το κορμί ξερό.

Βήματα σύρθηκαν. Έσβησαν την εικόνα.

Θρόισε η φούστα. Πνοή αέρα. Χάθηκε.

Ένα δερμάτινο ντοσιέ και “χριστοπαναγίες” στο κινητό. Απομακρύνθηκαν.

Τα τραπεζάκια στο Public σφύζουν από ζωή. Ξένη μουσική. Στη διαπασών. Μπιφτέκι ή σουβλάκι το ελληνικό. Και coca-cola.

Βλέπω ξανά το λυπημένο κάδρο. Ο μαλλιάς κόκαλο. Το νύχι το βλέπω καλά. Βρώμικο.

Σαγιονάρες με αγγλική αγκράφα κοντοστάθηκαν. Μετά γύρισαν πίσω. Προσπέρασαν. Φρουστ φρουστ. Σύρθηκαν στα McDonald’s δίπλα στο Public. Και πάλι στο κάδρο.

Στάθηκαν. Αντίκρυ στο βουβό σώμα. Άγγιξαν το μακρύ νύχι. Ένα μπιφτέκι με τηγανιτές και κέτσαπ γέμισαν τη χούφτα. Τα δάχτυλα σάλεψαν. Το κεφάλι χωμένο στους ώμους. Το μπιφτέκι κατευθείαν στο στόμα. Δε μάσησε. Ίδιο φίδι.

Και το άλλο μεσημέρι. Πάλι η χούφτα. Tο βρώμικο νύχι σάλεψε. Το μπιφτέκι. Το κατάπιε. Και το άλλο μεσημέρι.

Έκλεψα λίγο από το βλέμμα του. Ο Μίλτος. Οι καλύτερες σημειώσεις. Στη δεξιά πτέρυγα του αμφιθέατρου. Σπίτια απούλητα. Δάνεια. Ακάλυπτες.  Άφαντη κι η γυναίκα. Την έκανε. Η γκόμενα του ΕΜΠ.

Τώρα ένα μπιφτέκι από τα McDonald’s. Και αν.

(Το κείμενο γεννήθηκε από πραγματική εικόνα σε πεζοδρόμιο της Αθήνας το περασμένο καλοκαίρι.) Κ.Π.

banner-article

Ροη ειδήσεων