Με πλήθος κόσμου να την περιμένει στο Θέατρο Άλσους της Βέροιας, η Δήμητρα Γαλάνη έκανε μια μουσική αναδρομή στο χθες και μια κατάθεση της καινούριας της πορείας στο μουσικό σήμερα, μ’ ένα δίωρο πρόγραμμα ποιότητας, που πάντα τη χαρακτήριζε.
Ξεκινώντας με τη μελωδική και νοσταλγική «Θάλασσα πλατιά» του Μάνου Χατζιδάκι, γύρισε το κοινό πολλά χρόνια πίσω, τότε που τα τραγούδια σηματοδοτούσαν τις ίδιες τις εποχές, για να περάσει αμέσως μετά στο «Άσπρο περιστέρι», ένα από τα χαρακτηριστικότερα τραγούδια της.
Σε συνεχή επικοινωνία με τον κόσμο όχι μόνο με το τραγούδι αλλά και με το λόγο, μίλησε σε εξομολογητικό τόνο για την προσωπική της μουσική πορεία, στηριγμένη πάντα σ’ ένα αδιαπραγμάτευτο αξιακό σύστημα, αλλά και για την τύχη να συναντήσει στην πορεία αυτή προσωπικότητες που τη διαμόρφωσαν. «Γιατί η Τέχνη, η αληθινή Τέχνη είναι Θρησκεία» είπε σε κάποια στιγμή.
Άλλα τραγούδια του χθες, που άγγιζαν μέχρι και τη δεκαετία του ’70, αποδόθηκαν με το άρωμα της εποχής τους κι άλλα μεταγράφτηκαν στη μουσική γλώσσα του σήμερα με έντονες αναφορές στη ροκ, όπως το «Καίγομαι» του Σταύρου Ξαρχάκου από το κορυφαίο έργο του το «Ρεμπέτικο». Ο κόσμος όμως, που σαφώς ήταν οπαδός της ποιοτικής μουσικής, όταν ακολούθησε το «Δίχτυ» από τον ίδιο κύκλο, δοσμένο με τον γνωστό κλασικό τρόπο, τότε αφέθηκε ελεύθερος να το τραγουδά μαζί της. Ίσως μερικά πράγματα είναι τόσο δυνατά και τόσο αυθεντικά, που οι οποιεσδήποτε μεταγραφές ξαφνιάζουν.
Πέρα από τη φωνή της Γαλάνη, που ο χρόνος τής προσέδωσε εντυπωσιακή ερμηνευτική ωριμότητα, η δεύτερη φωνή που τη συνόδεψε, η φωνή του Στάθη Δράκου, πρόσθεσε στη βραδιά μια άλλη αίσθηση. Τραγούδησαν μαζί δικά του τραγούδια σε στίχους Νίκου Μωραΐτη, που αποτέλεσαν τον τελευταίο κοινό τους δίσκο, “Το Βαλς των χαμένων μετά”.
Ο Στάθης Δράκος, σαφώς ταλαντούχος, πολλά υποσχόμενος και σεμνός, έγραψε τραγούδια μελωδικά, τραγουδώντας στη συναυλία κάποια απ’ αυτά, που έδιναν και το στίγμα όλης της δουλειάς του.
Όσο για την ορχήστρα της βραδιάς, άξια να συνοδέψει μια φωνή και μια παρουσία σαν της Γαλάνη, ήταν πραγματικά αξιόλογη και αποτελούνταν από τους: Σεραφείμ Γιαννακόπουλο (τύμπανα), Μηνά Λιάκο (ηλεκτρική κιθάρα), Θωμά Κωνσταντίνου (λαούτο, μαντολίνο, λάφτα, κιθάρα), Σπύρο Μάνεση (πιάνο) και Στέλιο Προβή (μπάσο).
Μια συναυλία που έφερε στο κοινό της Βέροιας μια μουσική προσωπικότητα που έγραψε εδώ και πολλά χρόνια τη δική της ιστορία.
Φωτογραφίες: faretra.info
