“Συλλαλητήρια… και στο βάθος Αιγές (Βεργίνα)!” γράφει ο Γιώργης Μελίκης
Η ζωντανή και αδιαμφισβήτητη μακεδονική ιστορία μας πουθενά αλλού δεν αποτυπώνεται, τόσο ξεκάθαρα όσο στις Αιγές (Βεργίνα)! Αυτό το γνωρίζουν όσοι αποφάσισαν να οργανώσουν μια ακόμη μάζωξη για το «Μακεδονικό» στη Βεργίνα; Μπορεί αυτό να ενισχύσει σημειολογικά, πολιτικά και ιστορικά την έκβαση ενός γεγονότος που όλους, μα όλους μας αφορά; Πόση αξία μπορεί να έχει εδώ στο συγκεκριμένο τόπο μια μάζωξη υπενθύμισης, όταν ο Τόπος είναι η ίδια μας η ταυτότητα; Και τέλος η δωρεάν μεταφορά στη Βεργίνα θα αποτελέσει δέλεαρ;
Οι λέξεις συλλαλητήριο και πάνδημη, έχουν χάσει πέρα για πέρα την οντολογική τους αξία. Η ετυμολογία τους είναι πρόδηλη και φωτογραφική! Καμιά συλλαλιά δεν μπορεί να θεωρηθεί συλλαλητήριο με 2 ή στην καλύτερη περίπτωση 3.000 κόσμο. Κανένα «πάνδημο» δεν είναι πάνδημο όταν από ένα δήμο-νομό 100.000 κατοίκων προσέρχονται κάπου 2000. Παίζουμε με τις λέξεις; Παίζουμε με την Ιστορία; Παίζουμε με την πραγματικότητα; Τα νέα αγάλματα μας βολεύουν; Ψάχνουμε για κάποια «άλλη» ιστορία; Αναρωτιόμαστε μπροστά στην λάρνακα του Φιλίππου, στην ίδια μάλιστα γλώσσα που και ο ίδιος μιλούσε, αν η Μακεδονία είναι ελληνική; Υψώνουμε πλαστικές σημαίες με το εμβληματικό διαχτινισμένο σε όλο τον πλανήτη αστέρι πάνω από τον τάφο του; Και όλα αυτά στις Αιγές στην καθέδρα της Μακεδονίας;
Αν θέλουμε να δούμε την μία μοναδική και αδιάλειπτη μακεδονική ιστορία αντί «πάνδημων συλλαλητηρίων και μαζώξεων», ας γίνουμε όλοι μια ανθρώπινη αλυσίδα από τις εσχατιές του ελληνισμού και ας περάσουμε από τη μεγάλη Τύμβο των Αιγών (Βεργίνας) η οποία αποτελεί το ιστορικό μας οπλοστάσιο. Και δεν είναι που θα μάθουμε κατά πού πέφτει αυτή η Βεργίνα και ο τάφος του Φιλίππου, αλλά θα σταματήσουμε να βροντοφωνάζουμε ότι «δεν είμαστε ελέφαντες!».
Σημ. Δεν είμαι κατά των συλλαλητηρίων, όταν όμως πρόκειται για συλλαλητήριο, όπως επιβάλλει το ιστορικό αυτό γεγονός, και όχι για παρωδία. Και φυσικά δεν θα ήθελα καθόλου να δικαιωθώ για τις απόψεις μου αυτές!!!
