Η πιο χρήσιμη λογική, αυτή του κοινού νου, είναι για το σύστημα και τους χειραγωγούς των μαζών η επικράτηση και η εμπέδωση των εξωφρενικών γεγονότων ως: α. συνηθισμένων, β. μέσα στη φύση μας, γ. αναπόφευκτων, δ. ξενοκίνητων, ε. υποχρεωτικά πολωτικών κ.λπ. κ.λπ.
Η παμπόνηρη και ύπουλη διαδικασία προετοιμασίας της κοινής γνώμης να αποδεχτεί ως αποτελέσματα τα όποια σχέδια των μεγάλων (ΕΕ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ, ΟΑΣΑ, ΠΟΕ και πάει λέγοντας), έτσι ώστε να περιοριστούν οι αντιδράσεις, αυτές τις μέρες, έχει μετατρέψει την Ελλάδα στο σύγχρονο πείραμα διαγκωνισμού ηλιθίων που συμφέρουν. Δεν είναι δε τυχαίο ότι η μεθοδολογία βγήκε κυριολεκτικά, με ψευδοουκρανικές αποφύσεις στο Μεϊντάνι, από τότε που πάτησε το πόδι του στην Αθήνα ο βαθύς γνώστης της, ο Αμερικανός πρέσβης και γνωστός πρωταγωνιστής του Μεϊντάν. Αλλωστε, το έδαφος ήταν καλλιεργημένο, εύφορο και πιο τουριστικό για τη Δύση, μετά τον άθλιο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας. Η Ελλάδα δεν χρειάζεται στα Βαλκάνια πλέον τόσο όσο στη Μεσόγειο γενικώς, με νοτιοανατολική κατεύθυνση, κάτι σαν η τρύπα του όζοντος των ΑΟΖ.
Με τούτα και μ’ εκείνα και κάτι δηλώσεις – σήματα που αποκωδικοποιούνται εύκολα από τα ντόπια συμφέροντα, ο κ. Πρέσβης δε θα χρειαστεί να κάνει και πολλά για να ξεφυτρώσει μια δικιά του Λέγκα του Βορρά. Πάω στοίχημα ότι στο λογότυπό της μόλις βρεθεί και το πολιτικό πουλαράκι, που να καβαλικεύεται αλλά να έχει στειρωθεί εγκαίρως, θα έχουμε σίγουρα τετραχρωμία, άσπρο, μαύρο, γαλανό και μια σταγόνα κόκκινο, που να φέρνει στο ιώδες.
Επίσης πάω στοίχημα, ειδικά μετά τις δηλώσεις του ΝΑΤΟικού Στόλτενμπεργκ, του ένστολου Πόντιου Πιλάτου, του τύπου βρείτε τα μεταξύ σας με προαπαιτούμενο τη χρησιμότητα της Τουρκίας μας, ότι μόλις προκύψει θερμότερο επεισόδιο και βαρύτερη κουμπούρα θα εμφανιστεί και η στρατιωτική – γεωπολιτική αξιολόγηση: Αλλο Κριμαία, άλλο βραχονησίδα για κατσίκες. Αλλο κανάλια και άλλο δίαυλοι επικοινωνίας, πετρελαίου, ροής χρήματος κ.λπ.
Στα Βαλκάνια οι Αμερικανοί, πότε ως ΝΑΤΟ, πότε μόνοι τους, είναι σε θέση ανά πάσα στιγμή να συμπτύξουν μια συμμαχία προθύμων περί το Κόσσοβο μιας μικρομέγαλης Αλβανίας. Η διεθνής συμφωνία για τα Δαρδανέλια, εκατονταετούς διαρκείας, έληξε, αλλά δεν ασχολείται κανείς μαζί της. Η Μεγάλη Βρετανία βγαίνει απ’ την Ευρώπη, αλλά με κοινοπολιτειακό λίφτινγκ, ανταγωνίζεται επαξίως την κρίση της Αμερικής αλλά σε πιο εξωτικά μέρη, κατά Ασία μεριά, και κρατάει και την κυπριακή της προίκα με τις βάσεις. Οι Κούρδοι ελέγχονται με δύο και τρία και τέσσερα κρατίδια – παιδιά. Κι επειδή το ΚΚΕ όχι μόνο δεν έχει φύλλο στην τράπουλα, αλλά ούτε φίλο στη λυκοσυμμαχία του καπιταλιστικού καζίνο, ο κύριος Πρέσβης φροντίζει όλοι, στο …εδώ παπάς εκεί παπάς, παιχνίδι της λέσχης, να βλέπουν παντού έναν Στάλιν, είτε σαν άσσο μπαστούνι, είτε σαν Τζόκερ, απέναντι στους αγαθούς, μη επανδρωμένους μπάτμαν, που έχουν γεμίσει τα αεροδρόμια της χώρας ως νέοι βυζαντινοί αετοί.
Γιατί δεν μπορεί κοτζάμ πρέσβης να μην έχει μεταφραστή να του εξηγεί πως το αμερικανικό απλοϊκό βόρειοι – νότιοι στην Ελλάδα, ακόμα και στο γήπεδο γίνεται από Ελληνες, ελεύθερους και ανεξάρτητους, που βρίζουν οι μισοί τους άλλους μισούς, Τούρκους, και οι άλλοι μισοί τους προηγούμενους μισούς, Βούλγαρους…
Είναι προφανές ότι τον έστειλαν εδώ για να ξεκουραστεί, αφού ό,τι χαρτί και να τραβήξει, η ελληνική πολιτική τράπουλα θα του βγάλει το καλύτερο, είτε κόκκινο, είτε μαύρο, είτε και τα δυο, σε μια καμένη παρτίδα. Εδώ ο κύριος Πρέσβης δεν έχει ανάγκη από πρόσημα. Ούτε πρόσχημα χρειάζεται. Εισπράττει ευχαριστίες εκ των προτέρων!
Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ
