Απόψεις Κόσμος

“Ο Ρ. Κένεντυ και η αποδοχή της διαφορετικότητας” γράφει ο Δημήτρης Φλαμούρης

Τι μπορεί να μας διδάξει ο Robert Kennedy για μια ζωή με υγιέστερες σχέσεις; Για μια ζωή που θα βασίζεται στη σύνδεση και όχι στο διαχωρισμό;

Πρόσφατα είδα μια ταινία (”Bobby”) για τη ζωή του Robert Kennedy, ο οποίος σκοτώθηκε τον Ιούνιο του 1968. Έζησε σε μια εποχή όπου ο πόλεμος του Βιετνάμ ήταν στην επικαιρότητα και ο ίδιος ήταν αποφασισμένος να τον σταματήσει.

Δυστυχώς δολοφονήθηκε πριν προλάβει να εκλεγεί και να καταφέρει να πραγματοποιήσει το όραμά του. Πέρα από υπέρμαχος της λήξης του άδικου αυτού πολέμου ήταν και φανατικός πολέμιος του ρατσισμού. Παρακολουθώντας την ταινία, άκουσα τα λόγια του σε μια από τις τελευταίες του ομιλίες και με άγγιξαν πολύ.

Παραθέτω, λοιπόν, αυτολεξεί το απόσπασμα που ακούγεται στο τέλος της ταινίας.

wikipedia. Robert F. Kennedy

«Η ζωή μας στον πλανήτη αυτόν είναι πολύ σύντομη. Πρέπει να γίνει σπουδαία δουλειά και δε θα επιτρέψουμε αυτό το πνεύμα (εννοεί το ρατσιστικό) να υπάρχει πια στη χώρα μας. Φυσικά δεν μπορούμε να το εξαλείψουμε με ένα πρόγραμμα, αλλά μπορούμε να θυμηθούμε έστω και για μόνο μια φορά, ότι όσοι ζουν μαζί μας είναι αδέρφια μας. Ότι μοιραζόμαστε την ίδια σύντομη στιγμή ζωής ότι αναζητούν, όπως κι εμείς, απλώς την ευκαιρία να ζήσουν τη ζωή τους με νόημα και με ευτυχία κερδίζοντας όση ικανοποίηση και ευχαρίστηση μπορούν.

Σίγουρα αυτός ο δεσμός κοινής μοίρας, αυτός ο δεσμός κοινών στόχων, μπορεί να αρχίσει να μας διδάσκει κάτι.

Σίγουρα κάτι μπορούμε τουλάχιστον να μάθουμε να κοιτάζουμε γύρω μας για τους συνανθρώπους μας.

Σίγουρα μπορούμε να αρχίσουμε να δουλεύουμε λίγο πιο σκληρά για να κλείσουμε τις πληγές μας και να γίνουμε στις καρδιές μας αδέρφια και συμπατριώτες ξανά.

Όπως είπε ο Βούδας ο στόχος όλων των ανθρώπων είναι να είναι ευτυχισμένοι. Ο καθένας με το δικό του πολύ προσωπικό τρόπο.

Ας το θυμόμαστε κι εμείς αυτό όταν βλέπουμε τους άλλους γύρω μας. Όχι μόνο άτομα από άλλα κράτη και εθνικότητες. Ας το θυμόμαστε όταν βλέπουμε τους συναδέλφους μας, τα αφεντικά μας, τους γονείς μας και τα παιδιά μας. Τους συντρόφους μας και τους φίλους μας.

Ας τους δούμε μέσα από το φίλτρο της σύνδεσης και όχι από το ανταγωνιστικό ή εχθρικό ή επικριτικό που συχνά χρησιμοποιούμε.

Όλοι μαζί μοιραζόμαστε αυτή τη στιγμή εδώ στη Γη μας.

Ας τη μοιραστούμε με κατανόηση για όσα μας ενώνουν και όχι με εστίαση σε όσα μας χωρίζουν…

Δημήτρης Φλαμούρης Ph.D.

Μαθηματικός-Ψυχολόγος

banner-article

Ροη ειδήσεων