Απόψεις

“Μια πολυπληθής μονάδα” γράφει η Τζωρτζίνα Αθανασίου


Τζωρτζίνα Αθανασίου

Παρέα, σύνολο, συνάθροιση, μάζωξη, θίασος, ομήγυρη, ομάδα. Τόσες λέξεις για να αποδώσουν την έννοια του “σύνολο ατόμων”. Η καθεμιά φορτισμένη διαφορετικά και η κάθε μία με σκοπό να υποδείξει τον ιδιαίτερο  τρόπο λειτουργίας. Όλοι γνωρίζουμε τις λεπτές διαφορές που τις χωρίζουν κι όμως, είτε από ευσεβή πόθο, είτε επειδή επιθυμούμε να απλοποιούμε τα λόγια μας χρησιμοποιούμε με μεγαλύτερη συχνότητα την «ομάδα».

Έχω υπάρξει μέλος ομάδων, διαφόρων ειδών, διαφόρων σκοπών και διαφορετικής σύνθεσης. Άλλες ήταν επιτυχημένες, άλλες δυσλειτουργικές. Σε κάποιες επικεφαλής ήταν ηγετικές φυσιογνωμίες και άλλες αρκούνταν σε απλούς αρχηγούς.  Οι αναμνήσεις αυτών των ομάδων και τα χαρακτηριστικά τους ξαναήρθαν στη μνήμη μου όταν είδα να λειτουργεί ως πρέπει το ομαδικό πνεύμα, στην θεατρική ομάδα στην οποία συμμετέχω.

Και είναι αλήθεια ότι κανείς δεν σκέφτηκε να αναφερθεί «θεατρική παρέα», ούτε σε «θεατρικό σύνολο», μα σε «θεατρική ομάδα». Υπάρχουν βήματα που ακολουθούνται και τα οποία πραγματοποιούνται χωρίς να τα συνειδητοποιήσεις, σου αναθέσουν τον ρόλο στον οποίο θεωρείται πως θα ανταπεξέλθεις, οφείλεις να μάθεις τα λόγια, να σταθείς όπως ταιριάζει, και να κοιτάξεις όπως αρμόζει για να βγει το συνολικό επιθυμητό αποτέλεσμα. Δημιουργούνται προστριβές, συμφωνίες, διαφωνίες,  έριδες και εντάσεις. Δημιουργούνται συμπάθειες, αλληλοβοήθεια, υποστήριξη, παρηγοριά και εχεμύθεια. Χάρη σε αυτές τις έντονες στιγμές ζυμώνεσαι και δένεσαι και αν κάτι πάει στραβά, θέλεις να βοηθήσεις, να μιλήσεις, να σταθείς, θέλεις να προστρέξεις απλά για να είσαι εκεί επειδή νιώθεις πως η  παρουσία  σου αρκεί, επειδή αν δεν είσαι εσύ και ο πας άλλος, η ομάδα  είναι ελλιπής. Ως εκ τούτου μη αποτελεσματική.

Παρουσιάζει την ιδιαιτερότητα σε αυτή την ομάδα, η θεατρική, να δένεσαι με τα υπόλοιπα μέλη χωρίς να το καταλάβεις, κυρίως επειδή κάνεις λάθη, όχι επειδή κάνεις σωστά. Και η μόνη υποχρέωση που έχεις απέναντί της, όπως και στην κάθε ομάδα, είναι να αναγνωρίζεις ότι δεν είσαι μόνος και ότι ούτε εκείνοι είναι μόνοι, ότι η προσπάθεια είναι συλλογική, ότι τόσο για την επιτυχία όσο και για την αποτυχία ευθύνονται όλοι.  Και βεβαίως, δεν έχεις την πολυτέλεια να απαρνείσαι την ομάδα. Κι αυτό, γιατί πολύ απλά έχει το υγιές αντανακλαστικό να σε απομονώσει και να σε αποβάλλει  πριν θέσεις τον εαυτό σου εκτός.

Για την ενίσχυση του ομαδικού πνεύματος στα παιδιά, ο νους μου πήγαινε στις αθλητικές ομάδες περισσότερο, τώρα συνειδητοποιώ έντονα πως όταν συμμετείχαν τα παιδιά μου και τα ανίψια μου στην επιτυχημένη, κατά κοινή ομολογία, παράσταση “Ωδή…σσεια” του 1ου Δημοτικού Σχολείου Νάουσας, σαφώς έχει την αξία της η έκθεσή  τους στο κοινό, η αποδοχής του εαυτού τους, η αγάπη της εικόνας τους, η ανάγκη να ξεπεράσουν την αγωνία τους  και να βγουν στη σκηνή. Αυτά αποτελούν στοιχεία του εαυτού τους. Αυτά που διαμορφώνουν υπεύθυνα κοινωνικά άτομα με ενσυναίσθηση και σεβασμό είναι το πόσο δέθηκαν στα παρασκήνια εμψυχώνοντας το ένα το άλλο, πόσο βοήθησαν και πόσο βοηθήθηκαν για να ντυθούν, αν ζήτησαν βοήθεια, αν έσπευσαν να προσφέρουν, πόση υπομονή επέδειξαν ώσπου να έρθει η σειρά τους, και πόσο έμαθαν να σέβονται την προσπάθεια των άλλων. Επιβεβαιώνονται οι σκέψεις ότι δεν πρέπει να είμαστε ίδιοι σε μια ομάδα, απεναντίας μάλιστα, επιβάλλεται να είμαστε διαφορετικοί. Τόσο  διαφορετικοί που οι συμπληρωματικές ικανότητες να καλύπτουν όλο το φάσμα των χαρακτήρων που απαιτούν τόσο η σκηνή όσο και τα καμαρίνια.

Και όλα αυτά μέχρι να ηχήσει και το τρίτο κουδούνι. Τότε έρχεται η ώρα που παύουν τα γέλια, παύουν τα πειράγματα, σταματούν οι εσωτερικές διαφωνίες και συμφωνίες. Ενεργοποιούνται η πειθαρχία στις οδηγίες και η υπεράσπιση του ρόλου που ανατέθηκε. Όλα αυτά που έχεις ήδη μοιραστεί γίνεται ένας ιστός που σε ενώνει με τους άλλους και σαν δίχτυ ασφαλείας γνωρίζεις πως δεν θα πέσει κανένας γιατί δεν θα τον αφήσει κανείς. Γιατί αν ο καθένας ανταποκριθεί στο ρόλο του, τα βγει πετυχημένο το σύνολο, και αν κάποιος σκοντάψει, τον προλαβαίνει άλλος. Γιατί πλέον, δεν υπάρχουν τα μέλη της ομάδας. Υπάρχουν η ομάδα, και οι άλλοι. Η ομάδα και οι θεατές. Η ομάδα και ο στόχος της.

Παρά τους ορισμούς περί ομάδας που έχω διαβάσει… κανένας δεν μου μοιάζει να ταιριάζει περισσότερο από αυτόν που σκέφτηκα καθώς καμάρωνα τους υπόλοιπους πίσω από την κουίντα: Ομάδα είναι μια πολυπληθής ανομοιογενής μονάδα.

Αυτή λοιπόν είναι η θεατρική μου ομάδα. Η “Αίρεσις”.

Η δική μου υπέροχη πολυπληθής μονάδα.

(Δημοσιεύτηκε στα «Μακεδονικά Νέα», στις 28-11-2015)

Φωτογραφίες: arive.gr

banner-article

Δημοφιλή άρθρα

  • Εβδομάδας