“Δικαιολογημένος ο ενθουσιασμός των διοργανωτών από τη δύναμη του συλλαλητηρίου. Όμως…” γράφει ο Τεύκρος
Έχουν κάθε λόγο οι διοργανωτές του συλλαλητηρίου της Θεσσαλονίκης, όχι μόνο από το πλήθος του κόσμου αλλά και από τον παλμό, να είναι ικανοποιημένοι.
Και βέβαια πέρα από τα εμφανή και κραυγαλέα παραδείγματα, όπως αυτά καταγράφηκαν, τη συντριπτική πλειοψηφία όσων ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα κανείς δεν μπορεί να την κατηγορήσει για εθνικισμό.
Οι εικόνες που είδαμε και που πιστοποιούν το μεγάλο πλήθος από όλη την Ελλάδα, που συγκεντρώθηκε στη Συμπρωτεύουσα, μας δείχνουν κατά βάση τη λαϊκή προέλευση των συγκεντρωμένων, κάτι που εξάλλου είναι φυσικό, τον μεγάλο ενθουσιασμό που επικράτησε, αλλά και την πίστη ότι οι πολλοί μπορούν να νικήσουν.
Όμως, η επόμενη μέρα μάς προσγειώνει σε μια άλλη σκληρή πραγματικότητα.
Ακόμη και στατιστικά αν το δούμε, οι μισοί τουλάχιστον των συμμετεχόντων στο συλλαλητήριο έχουν χρέη στο Δημόσιο, ας αφήσουμε προς το παρόν αυτά στις τράπεζες.
Οι δανειστές απαιτούν εδώ και τώρα την επιτάχυνση των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών για την εκταμίευση της επόμενης δόσης . Η κυβέρνηση έχει έτοιμο το νομοθετικό πλαίσιο, θέτοντας ως όριο μάλιστα για κατάσχεση τα 500 ευρώ. Στο νομοσχέδιο για τα προαπαιτούμενα οι κυβερνητικοί βουλευτές -μεταξύ των άλλων- ψήφισαν για τις ηλεκτρονικές κατασχέσεις και από το δημόσιο, που αυτές ξεκινούν από 1η Μαΐου.
Τα ΜΜΕ και οι έχοντες λόγο στην ενημέρωση αποσιωπούν ή υποβαθμίζουν συστηματικά αυτήν τη βεβαιότητα πλέον που είναι μπροστά μας, τις κατασχέσεις. Άλλοι τις προσπερνούν και οι κυβερνώντες μάς λένε ότι… δεν τρέχει τίποτα.
Και γεννάται το ερώτημα: πώς μπορεί κάποιος να διεκδικεί, όταν αύριο βρεθεί σε πλήρη εξαθλίωση; Τι θα προστατέψει από την πατρίδα, που έτσι ή αλλιώς πωλείται, όταν δεν μπορεί να το κάνει ούτε για το ίδιο του το σπίτι;
