Παρουσιάστηκε στη Βέροια το βιβλίο του ΚΚΕ “Δικτατορία 1967 – 1974, κείμενα και ντοκουμέντα”
Παρουσιάστηκε στη Βέροια το βιβλίο του ΚΚΕ “Δικτατορία 1967 – 1974, κείμενα και ντοκουμέντα”που επιμελήθηκε το Τμήμα Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, έκδοση «Σύγχρονη Εποχή». Η παρουσίαση του βιβλίου έγινε από τον Σιδηρόπουλο Γιώργο, μέλος της ΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.
Ο ομιλητής μεταξύ των άλλων τόνισε:
“Η στρατιωτική δικτατορία (21 Απρίλη 1967 – 23 Ιούλη 1974) ήταν μια μορφή της δικτατορίας του κεφαλαίου, μια άλλη μορφή άσκησης της καπιταλιστικής εξουσίας σε σχέση με τη μορφή που αντικατέστησε και τη μορφή που τη διαδέχτηκε, αυτήν της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας[…]
Στην ιδεολογία της δικτατορίας ήταν κυρίαρχος ο πιο ωμός αντικομμουνισμός. Τα αντιεπιστημονικά, υποκριτικά, ηθικολογικά κηρύγματα, οι αντιλήψεις περί «εθνικοφροσύνης» ή περί της ευθύνης του στρατού απέναντι στον «κίνδυνο του κομμουνισμού», επίσης περιέχονται στο ιδεολογικό οπλοστάσιο και των αστικών κοινοβουλευτικών δυνάμεων[…]
Η απουσία αντικειμενικής προσέγγισης των γεγονότων και η επιφανειακή παρουσίασή τους διαπερνά τις περισσότερες σχετικές αναλύσεις των επιτελείων του αστικού «δημοκρατικού τόξου». Αφορά καταρχήν τον ταξικό χαρακτήρα της χούντας, τη στάση σειράς αστικών πολιτικών δυνάμεων πριν από το 1967 απέναντι στο ενδεχόμενο δικτατορίας, καθώς και το ρόλο τους στην πολιτική εναλλαγή του 1974[…]
Το ΚΚΕ ήταν παράνομο από το 1947, έχοντας χιλιάδες μέλη και στελέχη του στις φυλακές και τις εξορίες, καθώς και χιλιάδες ακόμα στην πολιτική προσφυγιά. Με τη γνωστή απόφαση της 8ης Ολομέλειας της ΚΕ, το 1958, το ΚΚΕ είχε αποφασίσει τη διάλυση των ΚΟ και την ένταξη των μελών του Κόμματος στην ΕΔΑ[…]
Έτσι, υπήρξε διπλό πρόβλημα: Έλλειψης οργανωτικής αυτοτέλειας και σωστής προγραμματικής κατεύθυνσης. Βέβαια, και μέσα στο ΚΚΕ δινόταν μάχη ακόμα και για την ίδια την κομμουνιστική ύπαρξη και συνέχεια του Κόμματος[…]
Στα χρόνια της δικτατορίας 1967 – 1974 το ΚΚΕ στάθηκε από την πρώτη στιγμή απέναντί της με όσες δυνάμεις διέθετε, έχοντας ως στόχο την ανατροπή της. Είχε πολύτιμη πείρα από τις προηγούμενες δεκαετίες που αγωνίστηκε σκληρά[…]
Η σύνδεση της αντιδικτατορικής πάλης με τον αγώνα κατά της αστικής εξουσίας δεν σημαίνει ότι το ΚΚΕ με τον αγώνα του θα καθόριζε απαραίτητα αυτήν την εξέλιξη, δηλαδή μια αποφασιστική αλλαγή στο συσχετισμό της ταξικής πάλης, στην εκδήλωση επαναστατικής κατάστασης, που έχει και αντικειμενικά στοιχεία ως προς την αποσταθεροποίηση της αστικής εξουσίας. Άλλωστε, εγχώριες και ξένες σύμμαχες αστικές δυνάμεις επεξεργάζονταν το ομαλό γι’ αυτές πέρασμα σε πιο πρόσφορη μορφή αστικής εξουσίας στην Ελλάδα, την επάνοδο στην κοινοβουλευτική δημοκρατία.
Η ιστορική πείρα δείχνει ότι η πάλη για να λυθεί το λεγόμενο επίκαιρο ή φλέγον ζήτημα, όποτε έγινε αποσπασμένα από τον επαναστατικό στόχο, την απομάκρυνε από αυτόν, διαψεύδοντας την προσδοκία ότι τον φέρνει κοντύτερα, ότι δηλαδή διευκολύνει το άνοιγμα του δρόμου για το σοσιαλισμό.
Το ΚΚ στον καπιταλισμό πρέπει να έχει στρατηγική ανατροπής της καπιταλιστικής εξουσίας, ανεξάρτητα από τη μορφή της και από τις συνθήκες δράσης του Κόμματος”, κατέληξε ο ομιλητής.
far
Φωτογραφίες: faretra.info
