Γράμματα & Τέχνες Περισσότερο διαβασμένα Συνεντευξεις

Βασιλική Σιδηροπούλου Καραμήτσου: “Το χρώμα είναι το παραμύθι μου, είναι ο μαγικός τόπος, όπου ταξιδεύω…”

Συνέντευξη στη Δήμητρα Σμυρνή

Αφορμή της συνέντευξης στάθηκε η παρουσία έργων της στο cafe McOza, έργα διακριτικά και αθόρυβα, δεμένα με το χώρο. Αιτία η παρουσία της ίδιας στην πολιτιστική ζωή της πόλης πάνω από τριάντα χρόνια.

Η ζωγράφος, που τη διακρίνει η ευαισθησία και οι χαμηλοί τόνοι, μιλά στη faretra για το πάθος της για τη ζωγραφική, για τη Βέροια και τα αρχοντικά της, που τα ζωντάνεψε με το δικό της τρόπο, για τα όπλα του καλλιτέχνη και το μεγάλο ταξίδι στα μονοπάτια της Τέχνης, που οδηγεί στην αυτογνωσία και την αυτοεκπλήρωση.

Κατάγεστε από την Ημαθία, από το Πλατύ, και ζείτε στη Βέροια πάνω από τριάντα χρόνια, χρόνια δεμένα με τη ζωγραφική σαν έκφραση ατομικής αλλά και συλλογικής δραστηριότητας, αφού διδάσκετε κιόλας. Από πότε νιώθετε τη ζωγραφική να είναι η κυρίαρχη μαγνητική δύναμη στη ζωή σας;

Από τα παιδικά μου χρόνια, από το Δημοτικό Σχολείο ήδη, πέρα από τις ατέλειωτες ώρες που ήθελα να ζωγραφίζω, οι δάσκαλοί μου είχαν διακρίνει αυτήν την κλίση μου, και με ενθάρρυναν γεμίζοντας το σχολείο με τις ζωγραφιές μου.

Στο Γυμνάσιο πάλι έπαιρνα μέρος σε πανελλήνιους διαγωνισμούς και είχα διακρίσεις. Βραβευόμουν, ενώ ήμουν από ένα χωριό, άγνωστη, χωρίς καμιά πρόσβαση. Φαίνεται ότι είχαν δίκιο οι καθηγητές μου να με ωθούν να δείξω τη δουλειά μου, γιατί εγώ, από τη φύση μου, δεν είμαι διεκδικητική.

Ακολουθούν κάποιες σπουδές που χτίζουν και ισχυροποιούν αυτήν την εμφανή καλλιτεχνική σας κλίση;

Έχω τελειώσει την Ecole ABC de Paris, με καθηγητή τον Φάνη Γαλανό. Ήταν ένας χαρισματικός δάσκαλος, που πάντα θυμάμαι, και ο οποίος επέμενε πάρα πολύ στο χρώμα, επαινώντας την πλατιά χρωματική γκάμα που χρησιμοποιούσα και την αρμονία των χρωμάτων μου.

Αλλά και η διακόσμηση με τράβηξε παράλληλα, με αποτέλεσμα να ασχοληθώ και μ’ αυτήν. Έχω τελειώσει  Δημόσια Σχολή Διακοσμητών στη Θεσσαλονίκη, που τώρα υπάγεται στη Σχολή Καλών Τεχνών στην Αθήνα, στην οποία διδάχτηκα πάρα πολλά.

Διδαχτήκαμε ζωγραφική, γλυπτική, χαρακτική, μπατίκ, βιτρό, ταπισερί, κόσμημα, χαλκογραφία, φωτογραφία και φυσικά Ιστορία Τέχνης. Είναι πολύ καλές οι αναμνήσεις μου από εκείνη την περίοδο. Ήταν δημιουργικά χρόνια, που καθόρισαν την μετέπειτα πορεία μου.

Είστε περισσότερο γνωστή στη Βέροια ως ζωγράφος. Πόσο όμως η διακοσμήτρια επηρεάζει τη ζωγράφο ή και το αντίστροφο;

Αυτό πραγματικά συμβαίνει. Σε πολλά θέματά μου στη ζωγραφική, χωρίς να το θέλω, είναι εμφανής η άποψή μου ως διακοσμήτριας. Κάποια θυμίζουν βιτρό, κάποια μπατίκ, οπότε το ένα επηρεάζει το άλλο.

Η ζωγραφική είναι από τη φύση της τόσο πολυεπίπεδη, τόσο πολυπρισματική… Όταν όμως τη συνοδεύουν κι άλλες σπουδές, τότε προστίθεται μια ακόμη οπτική, που την εμπλουτίζει. Και ζωγραφική και διακόσμηση σε μένα, ηθελημένα ή αθέλητα, συνοδοιπορούν.

Ποια είναι τα θέματα με τα οποία ξεκινήσατε να εκφράζεστε στον τομέα της ζωγραφικής και γιατί τα επιλέξατε;

Ξεκίνησα από τη φύση. Πάντα την αγαπούσα. Και βέβαια το ότι γεννήθηκα σε χωριό μ’ έκανε να αισθάνομαι πιο κοντά της. Περνούσα μέσα από τα χωράφια και πάντα κρατούσα στο χέρι μου, ειδικά την Άνοιξη, κάποιο λουλούδι. Τοπίο, λοιπόν, φύση και λουλούδια!

Πότε περάσατε στα αρχοντικά της Βέροιας;

Όταν ήρθα στη Βέροια και ζούσα πια εδώ, με μάγεψαν τα παλιά αρχοντικά και τα σοκάκια της πόλης. Η αρχιτεκτονική ενός τόπου ασκεί ακατανίκητη γοητεία, και η Βέροια είχε το δικό της πρόσωπο σ’ αυτόν τον τομέα.

Πάντα ήμουν δεμένη με την παράδοση και διαβάζοντας για την παλιά πόλη, όσο πιο πολύ διάβαζα γι αυτήν, τόσο μου γεννιόταν η επιθυμία να τη ζωγραφίσω.

Είπε κάποτε για σας ο Θωμάς Βαφείδης πως συνεχίσατε επάξια την παράδοση των βεροιώτικων αρχοντικών, που ξεκίνησαν εκείνος και η Χρύσα Κωστοπούλου. Δεν είναι ένας σημαντικός έπαινος;

Είναι πολύ μεγάλη τιμή για μένα ο λόγος ενός τέτοιου ζωγράφου, που αγάπησε και αποτύπωσε τη Βέροια. Νομίζω πως την αγάπησα όσο κι αυτός, ανεξάρτητα από το ότι δεν γεννήθηκα εδώ. Ο έπαινος, λοιπόν, είναι πολύ μεγάλος.

Όσο για το αν συνέχισα αυτό που άρχισαν εκείνοι, το έκανα με το δικό μου τρόπο, τη δική μου πινελιά, ίσως περισσότερο ατμοσφαιρικά και λιγότερο καταγραφικά, σαφώς όμως επηρεασμένη από κείνους, τους οποίους  σέβομαι και εκτιμώ βαθύτατα. Για το αν συνέχισα επάξια, αυτό μπορεί μόνο ο κόσμος να το πει και όχι εγώ.

Ποια πορεία ακολουθείτε στη ζωγραφική σας μετά τη σειρά των αρχοντικών; Είστε από τη φύση σας ανήσυχη και σίγουρα υπήρξε εξέλιξη.

Πραγματικά, δε μ’ αρέσει η στατικότητα. Και στα ίδια θέματα αν επανέλθω, επανέρχομαι με νέες τεχνοτροπίες και υλικά, νέα άποψη και νέα αντίληψη.

Με απασχολεί και η νεκρή φύση και τα θρησκευτικά θέματα, και δοκιμάζω να δω τα θέματά μου μέσα από ασκητικά χρώματα, προσπαθώντας να δώσω σ’ αυτά μια άλλη διάσταση, περισσότερο άυλη.

Τελευταία μ’ απασχολεί έντονα και η βυζαντινή γραφή, η οποία πλαισιώνεται από ζωγραφικές θεματικές ενότητες, παίζοντας το ρόλο τιμητικών ενθυμημάτων, αφιερωμένων σε κάποια σημαντικά πρόσωπα.

Ποια υλικά χρησιμοποιούσατε και ποια υλικά προσθέσατε τώρα;

Λάδια, ακουαρέλες, τέμπερες ακρυλικά… Τώρα προχωρώ στο κολάζ και μ’ ενδιαφέρει πολύ η χρήση του υφάσματος. Επίσης χρησιμοποιώ ψηφίδες και κάποιες πάστες χρώματος, δηλαδή παχύρευστο χρώμα, για να δώσω το ανάγλυφο.

Ανακάλυψα και τη χρωματική δύναμη που έχουν κάποια φύλλα, ρίζες, αλλά και η μαλακή ορυκτή πέτρα, που σπάζοντάς την  δίνει ένα μοναδικό χρώμα!

Πέρα από τη Βέροια πού αλλού εκθέσατε;

Στη Χίο, στη Θεσσαλονίκη και στην Αθήνα, στο  Νέο Φάληρο. Οι περισσότερες εκθέσεις  έχουν γίνει στη Βέροια.

Βέβαια, το να απευθύνομαι στο ίδιο κοινό, αυτό της πόλης μας, με ενεργοποιεί περισσότερο, γιατί αναγκάζομαι να δείχνω καινούρια έργα, διαφοροποιώντας τα εικαστικά μονοπάτια μου. Δε μ’ αρέσει να επαναλαμβάνομαι.

Πόσο η Βέροια, που εδώ κυρίως δείχνετε το έργο σας, σας αγκάλιασε ως καλλιτέχνιδα;  Νιώθετε πως ανήκετε στον καλλιτεχνικό της κόσμο;

Επειδή σαν άτομο είμαι πάντα καλοπροαίρετη κι επειδή θαυμάζω αυτούς που ασχολούνται με την Τέχνη – και ακόμη περισσότερο όταν η Τέχνη συμβαδίζει με τη ζωή τους-  θέλω να πιστεύω πως και οι άλλοι καλλιτέχνες μ’ αντιμετωπίζουν με τον ίδιο τρόπο. Εγώ νιώθω πως ανήκουμε στην ίδια μεγάλη οικογένεια.

Διδάξατε πολλές φορές και μάλιστα κάποιες αφιλοκερδώς. Ποιο κέρδος αφήνει η διδασκαλία σ’ έναν καλλιτέχνη;  

Δίδαξα εδώ στη Βέροια, στη Δημόσια Κεντρική Βιβλιοθήκη, στην Εύξεινο Λέσχη, στην Καλλιθέα, στο Πανόραμα, στην Πατρίδα, στη Νάουσα, στη Στενήμαχο, στη Βεργίνα, στην Κουλούρα, στη Νέα Νικομήδεια, στο Μακροχώρι, στο Διαβατό…

Για μένα το ηθικό κέρδος της διδασκαλίας είναι τεράστιο.Το να μπορείς να μεταδώσεις σ’ ένα παιδί όχι μόνο τις γνώσεις σου αλλά κυρίως τον ενθουσιασμό σου και να βλέπεις να αντανακλά στα μάτια του η δική σου αγάπη για τη ζωγραφική, είναι η μεγαλύτερη αμοιβή.

Προσωπικά αγαπώ πολύ τον τρόπο που χειρίζεστε το χρώμα και μάλιστα το παιχνίδι με το βαθύ κόκκινο, μέχρι να φτάσει στο σομόν και το απαλό ροζ. Τι είναι για σας το χρώμα;

Σωστά το είπατε. Είναι παιχνίδι! Το χρώμα είναι το παραμύθι μου, είναι ο δικός μου μαγικός τόπος, όπου ταξιδεύω.

Ενώ στα νιάτα μου ξεκίνησα με πολύ γήινα χρώματα, όσο μεγαλώνω αναζητώ όλο και πιο πολύ το κόκκινο, το χρώμα της άνοιξης, της έκρηξης, της επανάστασης, αν και από τη φύση μου δεν είμαι επαναστατικό άτομο. Είναι, λοιπόν, το κόκκινο και οι διαβαθμίσεις του ίσως το αντίβαρο στα χρόνια που φεύγουν… Το κόκκινο, το χρώμα της νιότης…

Τι θα λέγατε σ΄ έναν καλλιτέχνη που τώρα ξεκινά και παλεύει με την Τέχνη; Ποια πρέπει  να είναι τα όπλα του σ’ αυτόν το δύσκολο δρόμο;

Πραγματικά ο δρόμος είναι δύσκολος. Αν δεν το ζήσεις, δεν μπορείς να το καταλάβεις. Ξεκινώντας πρέπει να δεις ποιος είσαι εσύ, τι σου αρέσει πραγματικά, όχι τι ζητούν τα καλλιτεχνικά ρεύματα. Είναι φυσικά πολύ σημαντικό να ενημερωνόμαστε, αλλά ο καθένας έχει τη δική του ιδιοσυγκρασία.

Για μένα, πρέπει να σκεφτεί τι τον εκφράζει περισσότερο. Παράδειγμα το τοπίο, η ανθρώπινη φιγούρα; Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο περισσότερο θα καταλαβαίνει τι τον γεμίζει ενθουσιασμό, τι τον γεμίζει με το αίσθημα της αυτοεκπλήρωσης. Γιατί για μένα αυτό είναι η μαγεία της Τέχνης, βήμα-βήμα να χτίζεις τον εαυτό σου, προσπαθώντας να κατακτήσεις τον κόσμο της…

Αυτοεκπλήρωση και αυτογνωσία, που την πετυχαίνεις μ’ ένα μακρύ και ατελείωτο ταξίδι, με πολλούς σταθμούς. Σ’ αυτό το ταξίδι το βίωμα γίνεται Τέχνη και η Τέχνη βίωμα…

Φωτογραφίες: faretra.info

banner-article

Δημοφιλή άρθρα

  • Εβδομάδας