Χρόνος, λέξεις και ποίηση. Παρουσιάστηκε η συλλογή της Μαρίας Πατακιά «Βηματιστές του χρόνου» στο Εκκοκκιστήριο Ιδεών της Βέροιας

Δήμητρα Σμυρνή

«Ο χρόνος είναι μια εμμονή για μένα. Προσπαθώ να τον παγώσω με την ποίηση» είπε η ποιήτρια Μαρία Πατακιά στη χθεσινή παρουσίαση του βιβλίου της «Βηματιστές του χρόνου», που έγινε στο Εκκοκκιστήριο Ιδεών της Βέροιας, σε συνεργασία των εκδόσεων «Μελάνι», όπου εκδόθηκε το βιβλίο, της Αλυσίδας Πολιτισμού Ιανός και του Ποιητικού Πυρήνα της Βέροιας.

Και πραγματικά αυτήν την αίσθηση έδωσε, μέσα από τις εισηγήσεις των παρουσιαστών της συλλογής, το βιβλίο της ποιήτριας. Μια μάχη με το χρόνο με όπλο τις λέξεις, μια μποτίλια στο πέλαγος της ανθρώπινης μοναξιάς.

Το βιβλίο παρουσίασαν η μεταφράστρια Ιωάννα Αβραμίδου, οι ποιητές του Ποιητικού Πυρήνα Βασίλης Δασκαλάκης και Παύλος Παρασκευαΐδης και ο οικοδεσπότης του Εκκοκκιστηρίου Γιάννης Ναζλίδης.

Πριν από τις εισηγήσεις, στην ατμόσφαιρα της ποίησής της  οδήγησαν το κοινό ο Γιάννης και η Φωτεινή Γεωργουδάκη-κιθάρα και φωνή- με μελοποιημένους στίχους της ποιήτριας από το Γιάννη Γεωργουδάκη, που άγγιξε με τις συνθέσεις του την ευαισθησία τους.

Η Ιωάννα Αβραμίδου χαρακτήρισε την ποίηση της Πατακιά ως μια οδυνηρή πορεία αυτογνωσίας, με στοιχεία τραγικότητας, πορεία υφασμένη με σεφερικό υφάδι.

Μοίρα, φθορά, ταξίδι, αγάπη, χρόνος, πυρήνες ποιητικοί μιας ποίησης εσωτερικού χώρου, μιας ποίησης που προσπαθεί να ξεφύγει από το χρόνο και το θάνατο.

«Τα ποιήματά της είναι κυρίως πεζολογικά, χωρίς ρίμα. Δωρικά με μια γεύση πίκρας. Είναι μια ποίηση στοχαστική με απλή και λιτή γλώσσα. Η ποίησή της είναι βαθιά πολιτική, αφού δίνει την προσωπική απόγνωση» κατέληξε η κ. Αβραμίδου.

Ο Βασίλης Δασκαλάκης μίλησε για μια ποίηση που δεν αντιγράφει, που τη χαρακτηρίζει η ευρηματικότητα και η σαφήνεια, μια ποίηση που έχει ταυτότητα.

«Η Μαρία Πατακιά συνθέτει με λεπτομέρειες το χώρο της και ορίζει το πλαίσιο ενός πολυσχιδούς πονήματος, που προσφέρει τέρψη, όσο κι αν μεταφέρει φορτία βαρύτατης απόγνωσης, ματαίωσης προσδοκιών, ελπίδων» ολοκλήρωσε ο Βασίλης Δασκαλάκης.

Ο Παύλος Παρασκευαΐδης επικεντρώθηκε με την εισήγησή του στο χρόνο, όπως καταγράφεται ποιητικά στη συλλογή της Πατακιά.

Ο χρόνος αποτελεί τον καμβά, πάνω στον οποίο υφαίνει η ποιήτρια τα ερωτήματά της. Αυτόν τον χρόνο δεν μπορεί να τον αντιληφθεί η ψυχή.

«Η ποίησή της είναι μια ποίηση που κατανοεί σε βάθος την ανθρώπινη μοίρα και χαρακτηρίζεται από μια μυστηριακή προσέγγιση του ανθρώπου. Κι αφού ο Ηράκλειτος είπε ‘ο χρόνος είναι ένα παιδί που παίζει’, η ποίηση δε μπορεί παρά να συνομιλήσει μ’ αυτό το παιδί» είπε ο Παύλος Παρασκευαΐδης.

Τελευταίος ο Γιάννης Ναζλίδης αντί για εισήγηση διάβασε δικούς του στίχους αφιερωμένους στην ποιήτρια, που έδειχναν το θαυμασμό του και την αγάπη του γι αυτήν, αφού τον συνδέει μαζί της και τρυφερή συγγενική σχέση, χαρίζοντάς της κι έναν δικό του πίνακα, που τον εμπνεύστηκε από την ποιητική συλλογή της.

Η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής ολοκληρώθηκε μελωδικά με τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι αυτήν τη φορά, υπενθυμίζοντας τους δεσμούς της ποίησης με τη μουσική.

Συγκινημένη η Μαρία Πατακιά από τη ζεστασιά αλλά και την ποιότητα της εκδήλωσης και αποκαλύπτοντας σε όσους δεν το γνώριζαν πως η Βέροια είναι η πατρίδα του συζύγου της –η ίδια μοιράζει το χρόνο της ανάμεσα στην Αθήνα και τις Βρυξέλες, όπου εργάζεται ως Νομική Σύμβουλος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής-  απάντησε σε ερωτήσεις που της έγιναν, καταθέτοντας στο τέλος δύο στίχους του Ανδρέα Εμπειρίκου για την προσφορά της ποίησης στη ζωή.

Σου δίνω τη λέξη
Δώσε μου το χέρι σου

Φωτογραφίες: faretra.info