“Σοκόλ (Βόρας). Γρήγορη εναλλαγή εικόνων και άγρια ομορφιά” γράφει ο Αλ. Γραμματικόπουλος
Η ορειβατική ομάδας Βέροιας «Τοτός» πραγματοποίησε, την Κυριακή 05-06-2016, μία ακόμη εξόρμηση στον ορεινό όγκο του Βόρα (Καϊμακτσαλάν).
Αυτή τη φορά σειρά είχε η κορυφή Σοκόλ ή Γεράκι (υψ. 1.827 μ.), μία από τις δεκάδες κορυφών του Βόρα, ενός βουνού με άγρια ομορφιά και το μαγευτικό εναλλασσόμενο φυσικό περιβάλλον του.
Ο σχεδιασμός των μελών της ομάδας ήταν να ακολουθήσουν, ανηφορίζοντας για την κορυφή, μία διαδρομή διαφορετική από τη συνηθισμένη και στην επιστροφή να συνδυάσουν κάποιες άλλες που ήταν άγνωστες μέχρι εκείνη τη μέρα στην ομάδα.
Έτσι, ξεκίνησε την πορεία της από τα λουτρά του Πόζαρ (υψ. 415 μ). Μια λουτρόπολη με τα ιαματικά νερά της που απέχει μόλις 3 χλμ από το χωριό Λουτράκι και 13 από την Αριδαία (Ν. Πέλλας) και βρίσκεται σε μια τοποθεσία μοναδική για την πλούσια βλάστηση και την άγρια ομορφιά της γύρω περιοχής που την περιβάλλει.
Το Πόζαρ, ένας μικρός παράδεισος όλες τις εποχές του χρόνου, είναι κτισμένο μέσα σε ένα πυκνό καταπράσινο δάσος και λίγα μόλις μέτρα από το Φαράγγι του Νικολάου με τα πολλά τρεχούμενα νερά του.
Αφήνοντας την εξωτερική πισίνα με τα ιαματικά νερά της, η ομάδα ακολούθησε το μονοπάτι με την ένδειξη « Μ2 / 12 » ( Μ2 σημαίνει το δεύτερο σε ύψος βουνό της Μακεδονίας μετά τον Όλυμπο και το / 12 τον αριθμός του μονοπατιού ).
Πέρασε δίπλα από το σημείο που βρίσκεται μία από τις 16 σπηλιές που «κρύβονται» κατά μήκος του βουνού και είναι επισκέψιμη με παλαιοντολογικό ενδιαφέρον.
Ακολουθώντας στη συνέχεια το πολύ ανηφορικό παραπάνω μονοπάτι η ομάδα έφτασε στο παλιό εγκαταλειμμένο Στρατιωτικό Φυλάκιο που βρίσκεται σε υψόμετρο 800 μ. με πανέμορφη γύρω θέα και λίγο έξω από τα ερείπια του παλιού χωριού Άνω Λουτρακίου
Μία ανάσα, λίγες φωτογραφίες και μετά το προσκύνημα στο μικρό εκκλησάκι Ζωοδόχου Πηγής που κτίστηκε πρόσφατα στο προαύλιο του Φυλακίου η ομάδα συνέχισε την πορεία της περπατώντας το δασικό δρόμο και περνώντας από σημεία με τρεχούμενα νερά.
Μετά από λίγα χιλιόμετρα άφησε το δασικό δρόμο και μπήκε στο μονοπάτι με την ένδειξη «Μ2 / 4». Το μονοπάτι δηλ. που οδηγούσε στην κορυφή Σοκόλ ή Γεράκι (υψ. 1.827 μ.).
Η ανηφορική πορεία κράτησε 4 ώρες και 30΄. Η ομάδα έφτασε στην κορυφή κάνοντας υψομετρική διαφορά 1.412 μ. Η “υποδοχή” έγινε με βροχή, γεγονός που ανάγκασε τα μέλη της να μπουν μέσα στη σπηλιά που υπάρχει στο σημείο εκείνο για να προστατευθούν. Στην περιοχή υπάρχουν πάρα πολλές σπηλιές καθώς και αμέτρητες εσοχές στους βράχους που έγιναν από ανθρώπινο χέρι κατά την διάρκεια των πολέμων.
Η «φιλοξενία» της σπηλιάς κράτησε λίγα λεπτά της ώρας και μόλις σταμάτησε η δυνατή βροχή τα μέλη της ομάδας βγήκαν σαν τα… σαλιγκάρια για τις αναμνηστικές φωτογραφίες .
Μετά από όλα τα παραπάνω, άρχισε η κατηφορική πορεία της επιστροφής συνδυάζοντας το γνωστό μονοπάτι με ένα άλλο άγνωστο και πρωτόγνωρο για την ομάδα.
Αυτό το άλλο, το άγνωστο είχε περάσματα μέσα από δάση με ψηλά και λογής-λογής δένδρα, περάσματα από βραχώδη σημεία και από άλλα με πολλά τρεχούμενα νερά που τροφοδοτούσαν τον καταρράκτη της «Κουνουπίτσας».
Μετά την πρωτόγνωρη αυτή διαδρομή η ομάδα ξαναμπήκε στο γνωστό μονοπάτι με την ένδειξη « Μ2 / 12 ». Από εκεί και πέρα όλα ήταν εύκολα.
Φτάνοντας στο Πόζαρ, τα μέλη της ομάδας βούτηξαν στα νερά της εξωτερικής πισίνας απολαμβάνοντας την ιαματική υδροθεραπεία που είναι φροντίδα στη σωματική και ψυχική ανθρώπινη υγεία. Ακολούθησαν δηλ . τον κανόνα της περιοχής : «Μετά την ορειβασία αφεθείτε στην απόλαυση του ζεστού ιαματικού νερού». Ήταν ό,τι καλύτερο μετά από πορεία 9 ωρών και 30΄.
Απολογισμός:
Δαδρομή : Λουτρά Πόζαρ (υψ. 415 μ.) – μονοπάτι «Μ2 / 12» – Παλιό Στρατιωτικό Φυλάκιο (υψ. 800 μ.) – μονοπάτι «Μ2 / 4» – κορυφή Σοκόλ ή Γεράκι (υψ. 1.827 μ.) – καινούργια διαδρομή – μονοπάτι «Μ2 / 12» – Λουτρά Πόζαρ.
Απόσταση : 24 χλμ.
Υψομετρική διαφορά : 1.630 μ. (με ανεβοκατεβάσματα)
Ώρες : 09.30΄
Φωτογραφίες: Θανάση Συργιάννη
