«Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο 1940-41», ένα βιβλίο αυτοκριτικής – Παρουσιάστηκε στη Βέροια
Δήμητρα Σμυρνή
Χρήσιμο εργαλείο στην καθημερινή μάχη που δίνει η εργατική τάξη χαρακτήρισε το βιβλίο του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ «Το ΚΚΕ στον ιταλοελληνικό πόλεμο» η Ιωάννα Σωφρόνωφ, προλογίζοντας.
Η εκδήλωση της παρουσίασης εντάσσεται στα πλαίσια των εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια του ΚΚΕ είπε, δίνοντας στη συνέχεια το λόγο στην παρουσιάστρια του βιβλίου, Δικηγόρο και μέλος του Ιδεολογικού Τμήματος της Επιτροπής Περιοχής Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ, Λίνα Χατζηκυριάκου.
Με ικανοποιητικό αριθμό ακροατών στον πολυχώρο «Ελιά» της Βέροιας, σήμερα 4/11/’15, η εισηγήτρια, με λόγο απλό, κατανοητό και ταυτόχρονα επιστημονικό ,μίλησε για το περιεχόμενο του βιβλίου, καθορίζοντας τους άξονες και τους στόχους του.
Φωτίζοντας το ζοφερό τοπίο της Μεταξικής Δικτατορίας, με τις πρωτόγνωρες συνθήκες παρανομίας και διώξεων των κομμουνιστών, που προκαλούσε πολιτική ασφυξία, πέρασε στην κήρυξη του πολέμου, μένοντας σε δύο σημαντικά σημεία, στο είδος του πολέμου και στις επιστολές Ζαχαριάδη.
Ένας πόλεμος είναι δίκαιος, όταν γνωρίζουμε ποιος και γιατί τον διεξάγει .Ο συγκεκριμένος πόλεμος, ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος, αφού ήταν μια διαπάλη μεταξύ καπιταλιστικών κρατών που κατείχαν την κορυφή και άλλων ανερχό
μενων, για την εργατική τάξη είχε στην ουσία το ίδιο αποτέλεσμα. Στην ειρήνη πέθαιναν από την καθημερινή εκμετάλλευση, ενώ στον πόλεμο από τις σφαίρες.
Συνεπώς στόχος του εργατικού κινήματος δεν ήταν να πάρουν τα όπλα, για να αποτινάξουν μόνο τον ξένο εισβολέα, αλλά και τον ντόπιο δυνάστη.
Πώς λοιπόν 127.000 μαχητές, που απελευθέρωσαν το 90% της χώρας, δεν κατάφεραν να πάρουν την εξουσία;
ΕΑΜ και ΚΚΕ, επιδιώκοντας εθνική ενότητα, πέρασαν σε συμβιβασμούς με γνωστό το τελικό αποτέλεσμα.
Οι επιστολές Ζαχαριάδη από τη φυλακή- έγινε γνωστή τότε μόνο η πρώτη από τις τρεις –έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην όλη έκβαση είπε η εισηγήτρια, τονίζοντας πως το μέγα λάθος ήταν ότι ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας δεν έπρεπε να ξεχωρίσει από τον ταξικό.
Το βιβλίο, λοιπόν, που είναι μια σοβαρή ιστορική μελέτη εκείνης της περιόδου, βοηθάει στην σε βάθος κατανόησή της.
«Όχι στον εξωραϊσμό των λαθών αλλά όχι και στον μηδενισμό. Το ΚΚΕ διαθέτει και τόλμη και ωριμότητα, ώστε να μην έχουμε ξανά Βάρκιζες» είπε κλείνοντας η Λίνα Χατζηκυριάκου.
Ακολούθησε συζήτηση της οποίας το τελικό συμπέρασμα αποκρυσταλλώθηκε στη φράση της εισηγήτριας «Ένα κομμουνιστικό κόμμα πρέπει πάντα να μελετά την Ιστορία του».
