Σχόλια
“Ναι παιδί μου…” του Κοσμά Λεοντιάδη
Πρόσταξαν να περάσεις φουρτουνιασμένες θάλασσες…
Να βιώσεις τα καραβάνια της ντροπής στις ράγες των τρένων …
Να αντιμετωπίσεις την πείνα, την αρρώστια και το θάνατο…
Να μάθεις την απανθρωπιά και τον ρατσισμό των βολεμένων…
Σε έφεραν σε άγνωστα λημέρια… με μια βαλίτσα όνειρα…
Εσύ γλύτωσες μωρό μου… Πολλά αδέλφια σου χάθηκαν στα
κύματα… Μην τα ξεχάσεις ποτέ… Τίποτα να μην ξεχάσεις…
Ο δρόμος που διαβαίνεις είναι ανηφορικός και δύσκολος….
Όμως εσύ παιδί μου… συνέχισε όσο μπορείς να χαμογελάς
όταν κοιτάς τους πραγματικούς δολοφόνους…
Να τους ντροπιάζεις με το χαμόγελο σου…
Συνέχισε να αντικρίζεις τα άστρα και να ονειρεύεσαι…
Και να μην ξεχάσεις ποτέ… Να θυμάσαι και να αγωνίζεσαι…
