Στο Εμπορικό Κέντρο “Meditteranean Cosmos” της θεσσαλονικης
Την 8η Ιουνίου εγκαινιάστηκε στη Θεσσαλονίκη η έκθεση ζωγραφικής του Γιάννη Ναζλίδη που θα διαρκέσει μέχρι την 6η Ιουλίου.
Ο πρότιτλος του σημειώματος αυτού έχει τούτη την ασυνήθιστη αναφορά γιατί ο καλλιτέχνης, μαζί με τους πίνακες, αντί για ονομασίες έχει και κείμενα ποιητικά, θαυμαστά ζευγαρωμένα με τα έργα. Κάποιες φορές ίσως, μάλιστα, η ποίηση αυτή ξεπερνάει σαν αισθητικό αποτέλεσμα την σημαντικότητα του έργου.
Η όλη παρουσίαση είναι μία διεργασία αποτυπωμένη στον χρωματικό μακρόκοσμο του καλλιτέχνη, που εμπνέει με τον ιμπρεσιονιστικό και τον νεοϊμπρεσιονιστικό τρόπο την ερμηνεία των οραμάτων του.
Η αισθητική «στάση» του Ναζλίδη είναι επαλήθευση της ρήσης του Μαρκ Σαγκάλ – του πρωθιερέα Ρωσσικής πρωτοπορείας που σάρωσε τον ευρωπαϊκό χώρο – «Ολόκληρος ο εσωτερικός μας κόσμος είναι μια πραγματικότητα. Και ίσως μάλιστα είναι πιο πραγματικός από τον ορατό κόσμο».
Εκείνο δε που μας κερδίζει σ’αυτήν την έκθεση είναι η χαρά της διαπίστωσης ότι ο καλλιτέχνης στα περισσότερα εκτεθειμένα έργα (που αποτελούν σημαντική κατηγορία) προβάλλει πια ένα προσωπικό στυλ, μια ιδιότυπη προσωπική γραμμική αντίληψη απόλυτα πρωτοποριακή.
Η περιοχή θεματογραφίας του ζωγράφου είναι ο γεωλογικός χώρος του σύμπαντος, και οι πίνακές του σε μεταφέρουν σε φανταστικά ταξίδια με άγνωστους κόσμους, χάρη στη δύναμη του χρωστήρα του με τις απίθανες εκφραστικές δυνατότητες.
Η πλαισίωση μάλιστα των συνθέσεων με μια ποίηση, παρόλη την φανερή επιρροή από τον μεγάλο Ελύτη, έχει μια σπάνια αυτόφωτη λυρικότητα που συναρπάζει, δονεί και παρηγορεί.
Αυτή η ζωογόνα διασταύρωση καθιστά το όλο αισθητικό αποτέλεσμα πολυσύστατο και αυθεντικό.
Μακριά ο Ναζλίδης από κάθε είδους φλυαρίες και επαναλήψεις. Ούτε μίμηση μιας φιλοσοφίζουσας καλλιτεχνικής πρακτικής, ούτε επιστημονικοφανείς καλλιτεχνικές απόπειρες που παρουσιάζονται με τρόπο βαρύγδουπο και σοβαροφανή, σαν υποδείγματα εκσυγχρονισμού. Μακριά ο Ναζλίδης από το εξεζητημένο, κοντά στο πηγαίο.
Η στυλιστική καθιέρωση του Ναζλίδη με πίνακες – μαζί με την άφθαστη ποιητική πλαισίωση – σαν το εκπληκτικό “Σουρεαλίσμ”, “Παν μέτρο άριστο”, “Θάλασσα πλατιά”, “Χάρτινο φεγγαράκι”, προοιωνίζουν φωτεινά μελλούμενα για την τέχνη του, να μην πω για την τέχνη.
Εδώ θέλω να υπενθυμίσω ότι ο Γιάννης Ναζλίδης δημιούργησε στη Βέροια (στην οδό Θεσσαλονίκης 67) ένα πολυχώρο πολιτισμού με την ονομασία «Εκκοκιστήριο ιδεών» (στον τόπο του παλιού εκκοκιστηρίου) που και αξίζει και πρέπει ο καθένας να τον επισκεφθεί. Ιδιαίτερα οι διάφοροι φορείς, τα σχολεία και τα εν γένει εκπαιδευτικά ιδρύματα πρέπει να περιβάλλουν με το ζωντανό τους ενδιαφέρον το λαμπρό αυτό κύτταρο της τέχνης, απ’όπου μόνο όμορφες ωφέλειες μπορεί να αποκομίσει κανείς.
